II. Dünya savaşı

Yaşlı İtalyan, kasabanın papazına günah çıkarmaya gitmişti. İhtiyar adam itiraflarına başladı:

“İkinci Dünya savaşının ilk günlerinde bir güzel kız kapımı çalıp kendisini Almanlardan saklamamı istedi. Onu bodruma sakladım. Ve Onu asla bulamadılar.

“Bu harika birşey” dedi, papaz..

“Devamı var” dedi ihtiyar.. “Ben zayıf karakterli bir adamım.

Bir gün ondan, kendisini saklamamın bedelini bazı arzularımı gidererek ” ödemesini istedim.” Papaz bir süre düşündü, sonra.. “Himmm..Savaş yılları. Zor günler.. O koşullarda böyle bir zaaf affedilebilir. çok büyük bir riski göze almışsınız.. Kaldı ki, kiz Almanların eline düşse, başına çok daha kötü şeyler gelirdi. Allah anlayışlı, hoş görülü ve affedicidir. Yaptığınız iyilik ve kötülükleri tartar, sizi şefkatle yargılar..”

“Teşekkür ederim peder” dedi, yaşlı adam.. “Simdi içim rahatlamışken, bir soru daha sorabilir miyim?.”

“Tabii sorabilirsin oğlum” dedi, papaz..

“Ona savaşın bittiğini söylemem gerekiyor mu?..”